Toch naar boven

Vanmorgen begonnen met een heerlijk ontbijt, zoals gisteren al was aangekondigd op het bord. Ik wilde daar zelf een foto van maken, maar kwam daar pas achter toen het al in mijn maag was verdwenen. Maar Almighty Google biedt uitkomst. Zo zag het ontbijt er ongeveer uit:

Tijdens het ontbijt een gezellig gesprek gehad met een ouder Canadees echtpaar. Zij waren op weg naar een hockeytournooi waar hij nog aan meedeed. Ze hadden al een groot deel van de wereld gezien, waaronder natuurlijk Amsterdam. Verder gesproken over beren en het milieu. Ze waren wel bang voor ons als de zeespiegel te hard zou stijgen of we dan onder water kwamen. 

Na het ontbijt zijn we eerst langs het informatiecentrum in Revelstoke gegaan. We hoorden van de eigenaar van de B&B dat Mnt Revelstoke nog steeds dicht was vanwege bosbrandgevaar. Op het informatiecentrum vertelde ze ons dat we toch naar boven mochten met de gondel.

Dat was een goed alternatief. We hebben dus toch nog boven op de berg wat wandelingen kunnen maken, met prachtige vergezichten, mooie bloemen en bomen en ook nog wat wildlife. Niet alles op camera vast kunnen leggen, zoals een blauwe kraai en een eekhoorn. Maar we hebben toch twee dieren vast kunnen leggen.

Gelukkig blijven bloemen en paddenstoelen altijd staan.

En mensen ook.

Toen we weer beneden waren zijn we nog even Revelstoke in geweest. Best een leuk plaatsje met pandjes die je in Noord Amerika verwacht.

Aan het eind van deze mooie dag nog lokaal gegeten (nou bijna dan het was van de zuiderburen en het begint met een M.). Alleen hadden wij niet door waar de bestelling moest worden geplaatst (Het was nl. een Drive thru). Daar waren we ineens voorbij. Dus uitgestapt en Joëlla heeft de bestelling alsnog geplaatst. Alleen de auto achter ons had zijn bestelling al geplaatst. Dus een grote wisseltruck gedaan. Hadden hun thuis ook weer wat te vertellen. 

Eenmaal thuis had Joëlla nog een creatieve bui en tekende dit na van een eerder gemaakte foto.

En een praatje gemaakt met onze buren in de B&B die ook nog eens onze zuiderburen waren. Dus dit kon gewoon in het Nederlands. Ze waren verbaasd dat ik wist waar Aalter lag (daar woonden zij). Dat is omdat ik daar ongeveer elke twee maanden langs rij op weg naar Duinkerken. (Het ligt tussen Gent en Brugge). Verder uitgewisseld waar we al in Canada waren geweest en nog naar toe gaan.

Morgen staat er weer iets lekkers op ons te wachten.